(ik heb een paar nieuwe foto's geplaatst en het is me zelfs geluk om video's te uploaden, zie de menubalk hierboven)

Er is een tijd van komen en helaas is er ook een tijd van gaan... Nog één nachtje slapen en dan vertrek ik weer naar het 'hoge noorden'. Maar niet voordat ik jullie heb verteld over mijn avonturen in het hoge noorden van New Zealand.

Dinsdag bezichtig ik eerst de duizenden gloeiwormpjes die de Waitomo Caves verlichten alsof jaar in jaar uit de kerstverlichting brandt. Daarna keer ik terug naar Auckland, om met Roos en Viv naar de Chocolate Boutique te gaan op hun laatste avond in New Zealand. Na deze perfecte afsluiting vliegen zij naar Hong Kong, terwijl ik een wandeling maak op Waiheke, een eiland vol pukeko's, grappige New Zealandse vogels. Na twee uur kom ik aan het einde van de route en wat blijkt: hier is werkelijk niets, behalve een verharde weg die niet op m'n kaart staat. Ik besluit die maar te volgen en een uur later bereik ik eindelijk een dorpje. In het plaatselijke restaurant zie ik een bekende New Zealander: Liz Jamieson-Hastings, een ex-alcoholverslaafde die nu voorlichtingsprojecten leidt en een boek geschreven heeft.

Alsof ik nog niet genoeg eiland-ervaring heb doe ik donderdag een harbour-cruise. De zee is onstuimig, dus we kunnen helaas niet aan land bij Rangitoto, Auckland's jongste vulkaan. Volgens de weerberichten neemt de storm aan het eind van de middag af, maar het zit me niet mee: de ferry naar Devonport heeft een 'major problem' met de motor, dus sta ik ruim een half uur na vertrek weer in de haven van Auckland...

Vrijdag vallen de mussen dood van het dak van de hitte en rijd ik met achterneef Nick en zijn vrouw Ngaire naar het noorden. Onderweg ontmoeten we achterneef Peter en zijn vrouw Mary, bezoeken we het New Zealand Honey Centre, zien we een enorme verzameling klokken gemaakt van kauri-hout, bewonderen we de waterval van Whangarei, gaan we naar het toilet in Kawakawa (ja, dat is daar werkelijk de enige bezienswaardigheid: de openbare toiletten ontworpen door Friedrich Hundertwasser), genieten we van de zon in de Bay of Islands, bezoeken we een toneelstuk over het Verdrag van Waitangi op de Treaty Ground in - je raadt het nooit... - Waitangi, overnachten we in een appartement dat zowat op het strand staat en rijden we door het mistige maar o zo mooie heuvellandschap naar onze bestemming: Cape Reinga, het noordelijkste puntje van New Zealand. Hier zien we hoe de golven van de Tasmaanse Zee stukslaan op de golven van de Grote Oceaan, een indrukwekkend fenomeen.

De terugweg staat in het teken van kauri, een boom die reusachtig groot kan worden en alleen in New Zealand voorkomt. In het Gumdiggers Park zien we hoe 'gumdiggers' gaten in de grond maakten om de waardevolle gum uit de wortels van 40.000 jaar geleden gestorven kauri-bomen te halen. In Ancient Kauri Kingdom maken ze meubels van deze onvoorstelbaar oude stronken en is er zelfs een trap in(!) een boom. In het Kauri Forest zien we de oudste nog levende kauri-boom: Tane Mahuta, 2000 jaar oud, 51 meter hoog en 13,8 meter in omtrek. En we bezoeken natuurlijk het Kauri Museum, waar werkelijk alles over deze bomen te vinden is.

Meer New Zealandse geschiedenis zie ik in Kerikeri, waar we het oudste houten huis (1822) en het oudste stenen gebouw (1835, haha wat een lachertje!) van New Zealand bezichtigen. En natuurlijk gaan we ook even naar de Makana-chocoladefabriek. :D

We logeren bij achterneef Tony, die getrouwd is met een Maori en ons een heerlijke hangi (Maori gerecht) voorschotelt en een 'traditioneel' (Hollands?) toetje: appeltaart met vanillevla eroverheen. Ook worden we getrakteerd op een rondleiding over zijn boerderij, in een jeep vol modder - er groeit zelfs gras in! - waarvan een raam en een deur ontbreekt. Als we over zijn zelf-aangelegde 'grumpy bumpy road' (aldus zoontje Anthony) rijden, weet ik niet of ik banger moet zijn dat de spinnewebben naar beneden komen of dat de hele auto in elkaar zal storten...

Maandag is mijn laatste dag in New Zealand, tijd voor een laatste bezoek aan de Chocolate Boutique! Met Letitia geniet ik van alle chocolade en daarna lopen we alles(?) er weer af in Devonport en zijn vulkaan Mount Victoria. Verder bezoeken we een houten kerk, die in 1982 in z'n geheel een paar tientallen meters verplaatst is...

Daarna is het echt tijd voor afscheid. Met Letitia ga ik nog even langs bij ome Jan en tante Corrie, die zich net zitten af te vragen of ik misschien al weer naar Holland ben teruggekeerd. Ngaire is ondertussen bezig een heerlijk afscheidsdiner te koken, met een chocoladepudding als toetje!

Tja... en nu is het dan echt tijd om weer terug te keren naar het hoge noorden...

Zoals ik hier tegen iedereen zeg: see ya in Amsterdam!

Cheers!
Nienke

Persoonlijke berichtjes:
@ Jos, M alias C, Opa: de groeten van alle familie in NZ. Ik heb ze allemaal bij jullie uitgenodigd, hehe.
@ Oma: toe maar, zelfs twee keer op vakantie! Ik hoop dat je net zoveel plezier hebt als ik!
@ Don: wacht maar tot ik thuis ben! Dan komen er nog veeeel meer verhalen...
@ Roosje: mijn ervaring met die gekke beestjes blijft beperkt tot mijn bezoek aan de Kiwi Encounter. Maarre... hoe is de snavel van je opblaaskiwi??
@ Doortje, Huub, Zwany, Ria: terecht dat jullie jaloers zijn! En om dat gevoel nog wat aan te wakkeren wil ik jullie er graag aan herinneren dat ik over een paar dagen weer terug zal zijn in de mooiste stad op aard: Amsterdam!
@ Zainab, Angela, Rishma, Nur, Ahu: dank voor alle leuke mailtjes/berichtjes! En maak je maar geen zorgen, ik ben geen grammetje afgevallen, met al dat heerlijke NZ eten!
@ Cisca: bij gebrek aan AMC-roddels hebben wij hier ons eigen verhaal geschreven. Hoop dat jij ons kunt updaten bij de volgende meeting.
@ Wouter: thnx! Als ik terug ben krijg je nog veel meer foto's te zien!
@ John: mijn verzekering dekt geen extreme sports...
@ Peter: kangaroe smaakt ongeveer als biefstuk, maar dan malser. Hier maken ze trouwens het liefst grappen over Australiërs, zoals wij over Belgen. 'What's the difference between yoghurt and Australians? ... At least yoghurt has a little culture.'
@ Sinan: heb gelukkig niet hoeven ontdekken hoe de gezondheidszorg hier is... ;-)
@ Raph: dat jij hier niet bent is geheel aan jezelf te danken. Reken dus maar niet op medelijden van mijn kant.
@ iedereen die ik vergeten ben: sorry.