'Nien! Lang niet gezien!' Met een innige omhelzing word ik door Roos begroet. 'Roos! Lang geleden he? Al twee weken!' Op die dag namen we afscheid in haar appartement in het zomerse Auckland, nu is het winter en staan we in een ruim honderd jaar oud hofje in koud Amsterdam. Zij is al tien dagen terug en volop aan het integreren in deze prachtige stad, maar voor mij is het pas zes dagen geleden dat ik New Zealand verliet.

Elf uur lang zat ik in een vliegtuig voordat ik in Hongkong arriveerde. Negen uur op het vliegveld wachten leek me wat veel, dus besloot ik de stad in te gaan. Nadat ik alle papieren van de immigratiedienst netjes had ingevuld was het dan eindelijk tijd voor mijn 6 uur in deze stad vol wolkenkrabbers!

Zodra ik het metrostation uitloop ben ik geobsedeerd door de vele mensen die hier rondlopen, door het drukke verkeer en door de hoge gebouwen. De kabelbaan - waar ik met vele Chinese toeristen een coupé deel - gaat steil de heuvel op, vanwaar ik ondanks de mist een prachtig uitzicht heb over alle wolkenkrabbers. Het is nogal koud en winderig daarboven, dus een bord Chinese noedelsoep gaat er wel in!

Even later geniet ik op het open dak van een dubbeldekkerbus van de rit naar de haven, waar ik de oversteek maak naar Kowloon, het uitgaanscentrum van de stad. Het is inmiddels avond, maar donker wordt het niet echt, met alle lichtjes op de wolkenkrabbers. Vanaf Kowloon heb je een prachtig uitzicht op de haven. Witte, rode, gele, groene en blauwe lichten knipperen en stralen alsof ze allemaal roepen: 'kijk hier, zie mij, wat een wonder van architectuur!' Als het niet zo futuristisch was zou ik het bijna 'idyllisch' durven noemen... ;-)

Tijd om meer van de stad te ontdekken heb ik helaas niet. De zeer verzorgde trein, met flatscreens, vloerbedekking en omroepberichten in drie talen brengt me voor 100 dollar weer terug naar het vliegveld. Het is inmiddels 0.30 uur in Hongkong, wat voor mij dus al 5.30 uur 's nachts is. Maar veel tijd om te slapen heb ik niet. In het vliegtuig krijgen we - voor de derde keer vandaag - avondeten en bovendien zit ik naast twee gezellige Limburgers. Uiteindelijk, na ruim 24 uur in touw te zijn geweest, val ik toch in slaap, al doet mijn nek pijn en houdt m'n rug het nauwelijks vol.

Urenlang vliegen we door het donker, om al om 5.55 uur (Nederlandse tijd, in Hongkong is het dan al 12.55) op Schiphol aan te komen. Mijn ouders zijn extra vroeg opgestaan om me op te komen halen en hebben zin in koffie met gebak, maar ik heb extreme behoefte aan een broodje kaas, lekker Hollands!

Het is even wennen aan de winter - aangezien ik net uit de zomer kom denk ik dat de Sint alweer bijna in het land is - en aan het rechts rijden op de fietspaden. Na een paar dagen heb ik al veel mensen gesproken, heel vaak m'n verhalen verteld en foto's laten zien (hoewel de mooiste gewoon op deze site staan) en heb ik van m'n kamer alweer een onvoorstelbare bende gemaakt.

Met Roos haal ik herinneringen op aan die geweldige tijd daar aan de andere kant van de wereld. We spreken af om wat cultuur te gaan zien - we hebben zelfs behoefte om naar het Rijksmuseum te gaan, zo'n gebrek aan cultuur hebben we in New Zealand ervaren - en delen bijna twee flessen wijn. 's Nachts zwabber ik op m'n fietsje door onze heerlijke stad. De reis was prachtig, maar Amsterdam blijft toch de mooiste stad ter wereld!